πρωτερικός

-ή, -όν, ΜΑ

πρόωρος, πρώιμος (α. «Σέλευκος δ' ἐν γλώσσαις πρῳτερικήν φησι καλεῑσθαι γένος τι συκῆς», Αθήν.

β. «πρῳτερικὸν παιδίον» — πρόωρα ανεπτυγμένο παιδί, Ησύχ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < πρωίτερον, συγκριτ. βαθμός τού επιρρ. πρωΐ].